Prof. Dr. Ali KAHRİMAN

Cumhuriyet’in ilk yıllarında kurucu önder Atatürk, Türkiye’nin kendi kaynaklarıyla kalkınmasını sağlayarak bağımsız, güçlü bir devlet inşa etme amacındaydı. 
Bu kapsamda, madencilik gibi ekonomik kalkınmaya hizmet eden faaliyetleri teşvik etmenin yanı sıra, doğaya olan bağlılığını da göstermek için çevreye duyarlı projeler başlattı. 
Çok ve çeşitli alanlardaki bu projelerden biri olan Atatürk Orman Çiftliği, doğal kaynakların korunmasına yönelik dikkat çekici bir örnek teşkil ederken, aynı dönemde madencilik alanında yapılan yatırımlar ise ülkenin ekonomik bağımsızlığına katkı sağladı. 
Atatürk’ün bu iki girişimi, doğal kaynakların halkın yararına kullanılması, korunması ve geliştirilmesi yönündeki vizyonunu gösterir.
1925 yılında kurulan Atatürk Orman Çiftliği, Atatürk’ün doğaya duyduğu saygının ve çevreye duyarlı kalkınma anlayışının simgesi olarak kabul edilir. “Yeşil alanları korumak, geleceğe bir emanet bırakmak demektir” şiarına uygun olarak sınırlı olanaklarla oluşturulan Atatürk Orman Çiftliği, modern kalkınma ve doğa koruma adına büyük bir adımdır. 
Ankara’nın kıraç arazilerinde başlatılan bu proje, Türkiye’nin kendi doğal kaynaklarına ve yeşil alanlarına sahip çıkmasının önemini vurgular. 
Atatürk, kıt kaynaklarla başlatılan bu projenin sadece bir ağaçlandırma hareketi değil; aynı zamanda modern tarım ve yeşil alan bilincinin geliştirilmesi gerektiğini göstermek için oluşturulan bir örnek teşkil etmesini istemiştir.
Bu proje, Atatürk’ün yalnızca ekonomik kalkınmaya değil; aynı zamanda doğanın korunmasına da verdiği önemi gösterir. Atatürk Orman Çiftliği ile çevre koruma bilincinin yayılması ve tarım ile yeşil alanların ülke kalkınmasının bir parçası olarak kabul edilmesi sağlanmıştır. 
Bu girişim, doğayı kalkınma ile bütünleştirmenin ilk adımlarından biri olarak Cumhuriyet tarihinde yer alır. Aynı zamanda da, ekonomik bağımsızlığı sağlayacak bir Türkiye için yeraltı kaynaklarının değerlendirilmesini öncelikli bir hedef olarak belirlemişti. 
Bu bağlamda, madenlerin bulunması ve işletilmesi için önemli adımlar atıldı. 
1935 yılında kurulan Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü (MTA), Türkiye’nin yeraltı zenginliklerini ortaya çıkarmak ve madencilik sektörünü güçlendirmek için yapılan en önemli kurumsal yatırımlardan biridir. 
Esasen, Demir Çelik, Kömür işletmeleri, Sümerbank, Etibank başta olmak üzere konuyla ilgili çok sayıdaki kurumun oluşturulması da bu adımı izlemiştir. Atatürk’ün, konuyla ilgili yaptığı konuşmalarda da vurguladığı gibi, madenlerin ülke ekonomisine kazandırılması, bağımsızlığın ekonomik temellerini güçlendirecek bir adımdı: “Topraklarımızda gizli olan madenleri, milletimizin hizmetine sunmak, bağımsızlık yolunda attığımız en önemli adımlardan biridir.”
Bu sözler, Atatürk’ün madenlerin ülke ekonomisindeki önemini ve doğal kaynakların halkın yararına değerlendirilmesi gerektiğini ifade eder. Madencilik yatırımlarının teşvik edilmesi, yalnızca ekonomik kalkınmayı hedefleyen bir girişim değil; aynı zamanda ülkenin refahını arttıracak stratejik bir hamle olarak kabul edilmiştir. 
O’nun madenciliğe yönelik teşvik edici yaklaşımı, doğaya ve çevreye olan duyarlılığı ile dengelenmiştir. Atatürk Orman Çiftliği gibi projelerle yeşil alanların korunması sağlanırken, madencilik gibi ekonomik faaliyetlerle de kaynakların ülke refahına katkı yapacak şekilde kullanılması hedeflenmiştir. 
Bu denge, kalkınma ve doğa arasında kurmaya çalıştığı hassas bir ilişkiyi gösterir. 
O dönem için çevre bilincinin günümüz standartlarına ulaşmamış olması göz önüne alındığında, Atatürk’ün vizyonunun çevreye olan hassasiyetini yansıttığını görmek mümkündür.
Günümüz teknolojisi ve çevresel sürdürülebilirlik ilkeleri, Atatürk’ün kalkınma anlayışını doğaya daha uyumlu bir şekilde uygulamak için yeni fırsatlar sunmaktadır. 
Yapay zeka destekli analizler, madencilik alanında çevreye verilen zararı en aza indirebilirken, geri dönüştürülebilir malzemeler ve yenilenebilir enerji kaynakları kullanılarak doğal kaynakların korunması mümkün hale gelmektedir. 
Bu vizyon doğrultusunda, doğal kaynakları halkın refahı için koruyarak ve geliştirerek sürdürülebilir kalkınmayı sağlamak, bugün de geçerliliğini koruyan bir mirastır.
Günümüzde ne yazık ki çevre, madencilik ve kalkınma konularında iktidar ve muhalefet arasında derin bir görüş ayrılığı bulunmakta; iktidar çevresel hassasiyetleri tatmin edici şekilde dikkate almadan kalkınmaya odaklanırken, muhalefet doğayı koruma adına farkında olmadan bazı kalkınma hamlelerine karşı çıkmaktadır. 
Atatürk’ün vizyonu; bu iki yaklaşımı birleştirerek, doğaya saygılı bir kalkınma modelinin temelini oluşturur. 
Doğayı koruma ve ekonomik büyümeyi birlikte düşünerek, her iki bakış açısını sentezleyen bir yol izlenmesi gerektiğini savunur.
Özetle Atatürk’ün kalkınma ve çevreye yönelik vizyonu, ülkenin doğal kaynaklarını halkın hizmetine sunarak ekonomik bağımsızlığı sağlamayı; aynı zamanda doğayı koruyarak gelecek nesillere miras bırakmayı hedefler. Dönemindeki muhtelif proje ve girişimler, doğa ile uyumlu bir kalkınmanın mümkün olduğunu ve doğanın korunarak kalkınmanın sürdürülebileceğini gösteren örneklerdir. 
Doğayı korumanın ve kaynakları etkin kullanmanın yalnızca bugünkü nesil için değil; gelecek nesiller için de önemli olduğunu ifade eder. 
Bu doğrultuda, doğaya saygı duyan bir kalkınma anlayışı, Atatürk’ün vizyonunu sürdürülebilir kalkınma ilkeleri ile yeniden yorumlamamıza olanak sağlar. 
O’nun mirası, doğayı koruyarak kalkınan bir ülke olma idealini sürdüren bir bakış açısını teşvik eder.